Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011

Ο ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ ΣΕ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ. Ή ΟΧΙ

Με αφορμή την πρόσφατη συνεδρίαση του συμβουλίου της ΕΛΜΕ Αρκαδίας που συζητήθηκαν πολύ σοβαρά θέματα, όπως η επικείμενη κατάργηση και συγχώνευση σχολικών μονάδων, για άλλη μια φορά διαπιστώθηκαν οι ελλείψεις και οι αδυναμίες του συνδικαλιστικού κινήματος. Αυτά ε:
1. Πότε τελειώνουν τα όρια της διοίκησης και πότε ξεκινούν οι διεκδικήσεις των συναδέλφων;
2. Πότε οι παρατάξεις θα αποφασίσουν από κοινού και με ομοφωνία σε θέματα που θεωρούνται ότι ξεπερνούν τις ιδεολογικές διαφορές;
3. Γιατί δεν πιστεύουμε στα απλά και "ουδέτερα" δεδομένα" και βαφτίζουμε όλα τα θέματα πολιτικά;
4. Πότε ως συνδικαλιστικό κίνημα θα πιέσουμε προς την κατεύθυνση τη Δημόσια Διοίκηση να γίνει κλασικά επαγγελματική και πολιτικά ουδέτερη;
5. Πότε θα σκεφτούμε το αυτονόητο ότι η χρεωκοπία του Κράτους το Μάιο του 2010 άλλαξε τα πάντα στην Ελλάδα ειδικά πώς βλέπουμε τα πολιτικά πράγματα;
Το ζητούμενο είναι αν η ΕΛΜΕ Αρκαδίας θα έχει προτάσεις ή θα παρακολουθεί τις εξελίξεις. Αν, που όντως ισχύει ότι η Διοίκηση αργεί και κωλυσιεργεί, κρυφτούμε και παραμείνουμε σταθερά στον ξύλινο λόγο της δεκαετίας του '80 ή αναζητήσουμε νέο λόγο κρυστάλλινο και ουσιαστικό.